قیمت گذاری دستوری و صندوق بازنشستگی فولاد
در چند روز اخیر بحث نحوه نرخ گذاری محصولات فولادی در رینگ بورس کالا و فروش آنها بالا گرفته است. وقتی در گزارش های قبلی از تقاضای های خوب محصولاد در بورس کالا می نوشتیم این نکته ذهن مارا مشغول کرده بود که واقعا این مقدار نیاز در صنعت و اقتصاد کشور به محصولات فولادی وجود دارد ؟
اقتصاد ایران در رکود فرو رفته وقطعا آنچنان رونقی در خود نمی بیند که این مقدار تقاضا در بورس کالا برای محصولات فولادی ایجاد شده است. تفاوت نرخ های فروش در بورس کالا و بازار آزاد سبب جذابیت بالای خرید محصولات فولادی شده است. از طرفی فروش محصولات فلزی و معدنی با نرخ دستوری و با دلار ۴۲۰۰ تومان در بورس کالا عرضه می شود ولی در بازار آزاد که برای خرید محصول مراجعه می کنید به بهانه‌ی رشد دلار محصولات با دوبرابر نرخ فروش در بورس کالا به فروش می رسد . این رانت ایجاد شده که عده ای محصولات را از بورس کالا خریداری می کنند و در بازار آزاد به فروش می رسانند یا حتی استفاده می کنند واقعا به جیب چه کسانی می رود ؟
ماهیت بورس کالا ایجاد بازار رقابتی بر مبنای عرضه وتقاضا بود تا محصولات در قیمت های تعادلی به فروش برسنند نه اینکه سبب رانت و کسب درآمدهای میلیاردی برای عده ای محدود شود . همه بر این موضوع واقف هستنند که اگر شرکتهای معدنی فلزی محصولات خود را بر حسب دلار بازار هم بفرشوند به سودهای بالایی دست خواهند یافت و این حق سهامداران و صندوقهای بازنشستگی است که در جیب عده‌ای محدود می رود و کاملا واضح است که در این بازار رانت موج می زند و رانت هم از مصادیق فساد است .
قطعا باید وزارت صمت تدبیری برای این موضوع و نحوه نرخ گذاری ها در بورس کالا اتخاذ کند وگرنه هرچه بیشتر این رانت ادامه پیدا کند ضرر سهامداران بیشتر و از کارایی بورس کالا کاسته خواهد شد. البته نا گفته نماند این آزاد سازی نرخ ها شاید در ظاهر سبب تورم شود ولی فاصله نرخ ها در بازار آزاد با بورس کالا نشان می دهد که در بازار آزاد عرضه کنندگان، دلار بازار آزاد را مبنای نرخ گذاری محصولات خود قرار داده اند نه دلار ۴۲۰۰ نیمایی. امید است هرچه سریع تر شاهد اصلاح این نحوه نرخ گذاری در بورس کالا باشیم.
سینا حمیدی