روزهای پرخبر در انتظار فولادسازان به یک شرط / «هرمز» از قافله جا ماند
در حال حاضر ایران جزو ۱۰ تولیدکننده برتر فولاد جهان است؛ در حالی که بر اساس افق ۱۴۰۴، ایران باید با تولید سالیانه ۵۵ میلیون تن فولاد خام به جایگاه هفتم دنیا دست یابد. قابل ذکر است که ظرفیت کنونی فولاد ۳۴ میلیون تن است.
تحقق چشمانداز ۱۴۰۴ به بازارهای صادراتی و جذب سرمایهگذاری خارجی بستگی دارد؛ اما سال ۹۷ با کاهش صادرات فولاد خاتمه یافت. بنابراین، به نظر میرسد راه دشواری برای رسیدن به هدف مذکور در پیش داریم. نیاز به اتخاذ راه حلهای بزرگ برای حل مشکل مبادلات بین‌المللی و حمل‌ونقل، به شدت احساس میشود؛ چرا که بازار داخل اشباع شده و میزان تولید بیش از مصرف داخلی است.
به این ترتیب، شرکتهای فعال در این صنعت جهت تحقق افق ۱۴۰۴، ضمن افزایش ظرفیت تولید، باید به فکر مقاصد صادراتی جدید نیز باشند. با این اوصاف، جهت اجرای طرحهای توسعه و افزایش ظرفیت تولید، افزایش سرمایه امری اجتنابناپذیر تلقی میشود.
در همین راستا، شرکت «فولاد مبارکه اصفهان» در آخرین روزهای بهمن ماه سال گذشته ۵۵۰۰۰ میلیارد ریال از سود انباشته خود را به سرمایه بدل کرد.
شرکت «فولاد خوزستان» نیز در آخرین روزهای سال ۹۷ نیز ۴۵۷۶ میلیارد ریال از سود انباشته را به کار گرفت و به نام سرمایه ثبت کرد.
نگاهی به صورتهای مالی شرکتهای فولادساز نشان میدهد که «فولاد هرمزگان جنوب» از زمان ورود به بازار سرمایه در فروردین ماه سال ۹۴ تاکنون افزایش سرمایه نداده و همچنان با سرمایه ۱۵۰۰۰ میلیارد ریالی پیش میرود. با توجه به سود انباشته ۱۳۵۸۹ میلیارد ریالی تا پایان آذر ماه سال ۹۷، به راحتی میتواند از این محل بر سرمایه خود بیافزاید.
«فولاد کاوه جنوب کیش» نیز اخیرا ۴۰۰۰ میلیارد ریال آورده نقدی دارد و افزایش سرمایه به همین میزان را نیز به اختیار هیأت مدیره واگذار کرده است.
بر اساس ارزیابیها، در بین فولادسازان، «فولاد امیرکبیر کاشان» با نسبت سود انباشته به سرمایه ۱۶۰ درصدی، به شدت مستعد افزایش سرمایه از این محل است.
نگاهی به صورتهای مالی فولادسازان نشان میدهد همه شرکتها به جز «فولاد هرمزگان جنوب» طرح توسعه دارند که راهاندازی آنها ظرفیتهای جدید را وارد مدار تولید میکند.
شرکت «فولاد هرمزگان جنوب» برخلاف سایر همگروهیها تحرک چندانی ندارد و برای این که از قافله جا نماند، باید برنامههای جدی برای آینده خود طرحریزی کند.
در مجموع میتوان گفت در سالهای آینده از فولادسازان بیش از پیش خواهیم شنید و با راهاندازی طرحهای توسعه سودآوری این شرکتها وارد فاز جدید خواهد شد. البته این موضوع به صادرات گره محکم خورده و در صورتی که بازارهای خارجی همچون عراق در سیطره فولادسازان داخلی قرار نگیرد، طرحهای مذکور بازدهی لازم را نخواهند داشت.