چرا الکترود گرافیتی کالایی استراتژیک در صنعت فولاد کشور محسوب می شود؟
ایران تولید فولاد به روش صنعتی را از ابتدای دهه ۵۰ باتولید اولین محصول چدن به روش کوره بلند در ذوب آهن اصفهان آغاز کرد. درنیمه های دهه ۵۰ خورشیدی به دلیل فراوانی گاز درکشور تولید فولاد به روش احیای مستقیم وکوره قوس الکتریکی نیز در دستور کار قرار گرفت . دراین راستا اولین کارخانه تولید فولاد به روش احیا مستقیم و کوره قوس الکتریکی در اهواز( کارخانه فولاد خوزستان ) از اواخر دهه ۶۰ (سال ۱۳۶۸) راه اندازی شد.
تولید فولاد به روش کوره قوس الکتریکی شدیدا به الکترود گرافیتی وابسته است و هنوز هم هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد.الکترود گرافیتی از خانواده مواد کربنی است که جریان برق را با قدرت زیاد و با حداقل مقاومت عبور می دهد و از خورندگی کمی برخوردار است وتحمل حرارت بسیار بالا را دارا می باشد .
الکترود گرافیتی یک قطعه فوق العاده استراتژیک بویژه برای تولید فولاد در کشور ما محسوب می شود زیرا در جهان حدود ۷۰ درصد تولید فولاد به روش غیر از کوره قوس الکتریکی و حدود ۳۰ درصد به روش قوس الکتریکی انجام می شود ولی درکشور ما بیش از ۸۵ درصد تولید فولاد به روش قوس الکتریکی انجام می شود. لذا هر گونه تغییر در قیمت و عرضه آن شدیدا بر صنعت فولاد ما اثر گذار است . در سالهای اخیر اثرات این تغییرات کاملا محسوس است که در اینجا به روند این تغییرات بطور مختصر اشاره می شود.
بازار جهانی عرضه الکترود گرافیتی تا سال ۲۰۰۰ میلادی و دهه اول آن تقریبا وضعیت متعادلی داشت و در سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ تقریبا عرضه و تقاضای الکترود گرافیتی در جهان برابر بود. پس از سال ۲۰۱۵ کاهش عرضه شروع و در سال ۲۰۱۷ میزان عرضه۲۰ % از میزان مورد نیاز نیز کمتر شد و این شدیدا بر قیمت الکترود گرافیتی اثر گذاشت بطوریکه قیمت از حدود ۲۰۰۰ دلار بر تن در اوایل دهه ۲۰۱۰ درسال ۲۰۱۷ به ۱۸۰۰۰ دلار بر تن وحتی بالاتر ۲۵۰۰۰ دلار بر تن نیز رسید ( حتی به۳۵۰۰۰ دلار بر تن نیز اشاره شده است ) .
میزان مصرف الکترود در ایران به ازای هر تن حدود ۲ تا ۳ گیلوگرم است که تقریبا حدود ۱۰ درصد قیمت تمام شده محصولات فولادی را تشکیل می دهد.