نقش معدن در محرومیت زدایی

از آنجا که مناطق پیرامونی طرح ها و پروژه های معدنی کشور عموما بکر و از شهر های بزرگ دور بوده و به مناطق محروم و حاشیه ای استانها نزدیک است ، متقاضیان شغل و درآمد هرچند اندک در آنجا فراوان هستند . چه بسا با ایجاد یک شغل معدنی با حداقل حقوق و دستمزد ، یک خانواده روستایی تشکیل و توسعه یابد و یک خانواده شهری از فقر و محرومیت نجات یابد . تقریبا ۸۳ درصد معادن کشور همجوار مناطق محروم روستایی هستند . این مناطق به هر میزانی که مستعد رشد و بالندگی هستند به همان میزان و به دلیل فقر و بیکاری در معرض فساد و آسیب های اقتصادی و اجتماعی قرار دارند . وجه تمایز این دو حالت فقط در وجود و عدم وجود کافی شغل است . معادن این قابلیت را دارا هستند که اشتغال را به معنای حقیقی رونق بخشند . همان طور که در بخش قبل بیان شد ؛ در ایران به ازای راه اندازی یک مجموعه تولیدی معدنی با ظرفیت ۱۰۰ هزار تن تولید در سال در کنار یک روستا به شرط داشتن زنجیره صنایع وابسته ۱۲۷ نفر به طور مستقیم مشغول به کار دائم و تمام وقت خواهند شد( البته استاندارد اشتغالزایی به ازای هر ۱۰۰ هزار تن ماده استخراجی ۷۰ نفر است ) . در ایران روستاهایی هستند که هزاران نفر جمعیت دارند و در کنار معادن بزرگ در فقر مطلق زندگی می کنند . دلایل این موضوع را می توان به ترتیب ذیل برشمرد :
1- عدم شناخت کافی ساکنین مناطق محروم نسبت به معدن و قوانین معدنی
2- عدم آشنایی ساکنین روستا یا بخش همجوار معدن با فعالیت های تعاونی و محسنات آن
3- سرمایه اولیه زیاد مورد نیاز فعالیت های معدنکاری
4- پیچیده بودن فرآیند ثبت و دریافت مجوز های قانونی راه اندازی معدن
5- نبود زیر ساختهای مناسب برای احداث یک مجموعه معدنی در خارج از شهر ها ( راه ، آب ، انرژی ، جاده ، وسایل و تجهیزات ارتباطی و …)
6- عدم حمایت حقیقی دولت از فعالیت معدنی افراد حقیقی به طور خاص روستائیان عزیز

در جدول ذیل به اختصار وضعیت جمعیت روستایی محروم همجوار معادن کشور و پتانسیل های اشتغالزایی معدنی موجود به تفکیک استان آمده است :