معدن۲۴: ۱۰ کلانشهر در خط قرمز آلودگی، فعالسازی پنج هزار بمب مخرب محیطزیست و ۶۶ درصد از محیط کشور بر روی گسل را در بسته خبری محیطزیست ایمنا میخوانید.
مسعود امیرزاده، فعال محیطزیست با بیان اینکه فعالیت معدن، توسعه پایدار جوامع محلی و پیکرههای طبیعی را تخریب میکند، از واگذاری پنج هزار معدن غیرفعال و متروکه انتقاد و اظهار کرد: بخش مالی و سود حاصل از این معادن مبهم و غیرشفاف است، اما آن چیز که شفاف بوده، تخریب محیط زیست و معیشت پایدار مردم است.
وی با اشاره به اینکه یکی از مخربترین بخشهای اقتصادی که تخریب بسیار گسترده و غیرقابل برگشتی را به سرزمین وارد میکند و درآمدهای اقتصادی ناچیزی دارد، صنعت معدن است، ادامه داد: معادن در پیکرههای ارزشمند طبیعت قرار گرفتهاند، آنها در همجواری کوهها، رودها، جنگلها و مراتع هستند و برای به دست آوردن آن ماده معدنی باید پیکره طبیعی متلاشی شود که در این صورت کارکردهای طبیعی خود را از دست میدهد، علاوهبر آن ارزش منظری پیکرههای طبیعی نیز از بین میرود.
این فعال محیطزیست افزود: پسماندهای معدنی جزو مخربترین و آلودهترین پسماندها هستند، در برخی هزاران برابر بیشتر از حجم مواد معدنی استخراج شده، پسماند آلوده کننده به طبیعت تحمیل میشود. این پسماند موجب آلودگی و نابودی عرصههای طبیعی میشود.
وی با اشاره به انتقاد فعالان محیط زیست از معدنکاری، تصریح کرد: توقع داریم که قوانین در این حوزه اصلاح شود و معدن به بهانههای اقتصادی در مقابل تخریبهایی که ایجاد میکند مسئله مهم و چشمگیری نیست، نتواند کشور را تخریب کند و تنها افرادی خاص سود ببرند و به معیشت پایدار مردم آسیب بزنند.
امیرزاده با ابراز تأسف از خبر مزایده، واگذاری و فعالیت مجدد پنج هزار معدن غیرفعال و متروکه، گفت: این پنج هزار معدن به اندازهای گسترده است که تمام ایران را بهصورت نقطه به نقطه در برمیگیرد، این عمل به معنای تحمیل پنج هزار بمب انتقاد، شکاف اجتماعی و عامل تخریب محیطزیست به جامعه است.
وی تاکید کرد: ما از معترضان فعالیت معدن هستیم، یعنی حتی تمام معادنی که مجوز دارند و در حال فعالیت هستند، مورد اعتراض دستگاههای حاکمیتی محیط زیست و منابع طبیعی و فعالان محیط زیست و جوامع بومی هستند، این نارضایتی نسبت به معادنی که به دلایل مختلف دچار وقفه و تعطیل شدند، شدیدتر است، چراکه این معادن یا نتوانستهاند ضوابط محیط زیستی را رعایت کنند یا نارضایتیهای اجتماعی به قدری زیاد بوده که دستگاههای حاکمیتی مجبور به تعطیلی آنها شدند.