سختی کار کارگر معدن ماهانه ۶۰۰ هزار تومان، حق ماموریت خارجی مسئولان روزانه ۳.۷ میلیون تومان

در حالی کار در معادن، در جهان به عنوان سخت و زیان آورترین کار شناخته می‌شود که در کشورمان سختی کاری که به یک کارگر معدنی با حضور در عمق ۷۰۰ متری زمین تعلق می‌گیرد، ماهانه ۶۰۰ هزار تومان است، اما مسئولان کشورمان بابت هر روز ماموریت در خارج از کشور روزانه دست‌کم ۷۰ یورو (معادل سه میلیون ۷۰۰ هزار تومان) دریافت می‌کنند.

به گزارش معدن۲۴، کار در معدن به دلیل شرایط فیزیکی و شیمیایی آن، از جمله تنش ‌های فشاری، حرارت، شوک ‌های مکانیکی و شیمیایی، دود و گرد و غبار قابل توجه، نور کم و عدم قابلیت دید دقیق در محیط تاریک و بسیاری موارد دیگر، برای کارکنان آن بسیار سخت و خطرناک است.
این در حالی است که این روزها متوسط حقوق دریافتی کارگران شاغل در معادن کشور ماهانه ۸.۵ میلیون تومان است و با توجه به تورم موجود و افزایش گاها روزانه قیمت برخی اقلام اساسی و غیره، این مقدار حقوق برای معیشت این کارگران زحمتکش و خانواده‌های محترم آنان به هیچ عنوان کافی نیست.
بخش دردناک قضیه آنجاست که در حالی که در فیش حقوقی این کارگران رقمی حدود ۶۰۰ هزار تومان ماهانه به عنوان «سختی کار» لحاظ می‌شود و کارگران این مبلغ را بابت ۳۰ روز کار در معادنی دریافت می‌کنند که بعضا ۷۰۰ متر زیر زمین و تا نزدیک‌ترین ورودی به زمین فاصله دارد؛ مقایسه این رقم با دریافتی روزانه هر مامور و مسئول دولتی بابت ماموریت خارج از کشور که به طور متوسط ۷۰ یورو (معادل ۳.۷ میلیون تومان) است، نشاندهنده اوج ناعدالتی ساختاری در اقتصاد کشور است.
برپایه این گزارش، کار کردن در معادن و مناطق معدنی بسیار سخت و طاقت فرساست و اثرات زیادی هم برجسم و روح شاغلان این بخش ها می گذارد.
سخت وزیان آور بودن را هم خود کارگران شاغل در معادن بعد از مدتی کارکردن لمس می کنند. آنها از فشار و آثاری که بر جسم و روح شان می گذارد پی می برند که کارشان سخت است و زیان آوریش را از آنجا می فهمند که بعد از مدتی کارکردن در آن شرایط ،مجبورند به دارو پناه ببرند.
اما این شاغلان عنوان شغلی شان «کارگر» است و حقوق اندک قانون کار را می گیرند و متاسفانه قانون کار هم در  بخش  پرداخت حقوق به کارگران شاغل در مشاغل سخت وزیان آور و مشاغل کارگری عادی هیچگونه تفاوتی قائل نشده است که خود کارگران از این حقوق به عنوان حقوقی تبعیض آمیز یاد می کنند.
زیرا کارگری که عادی انجام می دهد وکارگری که کاردفتری درمعدن انجام می دهد و یا در داخل معدن کار می کند و یا درمعدن راننده خودروهای سنگین است، همه یک حقوق دریافت می کنند که این نوع پرداخت حقوق، عادلانه به نظر نمی رسد وحقوق مصوب قانون کار، حقوقی بسیارناچیز است.
حقوقی که حتی یک سوم درآمد زیر خط فقر هم محسوب نمی شود و کارگران شرایط کاری بسیار سختی را دارند وکمترین حقوق را دریافت می کنند. کارگرانی که پس از چند سال کار کردن، بخشی از درآمد ناچیزشان را   باید صرف دارو و درمان کنند وفشار اقتصادی و روحی وروانی زیادی به این قشر وارد می شود.
پایان خبر//////