برق کم بود، گاز هم اضافه شد!/ وقتی فولادسازان مجبور به ورود به صنعت گاز می‌شوند
معدن۲۴: امضای تفاهم‌نامه بین ایمیدرو و شرکت ملی نفت ایران برای مطالعه و توسعه دو میدان گازی، بار دیگر این پرسش را مطرح کرده که چرا بخش فولاد باید خود به تأمین گاز مورد نیازش ورود کند؛ آیا این به معنای ناتوانی ساختار تأمین انرژی کشور در پاسخ به نیاز صنعت است؟
امروز با امضای تفاهم‌نامه‌ای میان ایمیدرو و شرکت ملی نفت ایران، پروژه مطالعه توسعه میادین گازی «هالگان» و «شاهینی» رسماً کلید خورد؛ هدف، رفع معضل تأمین گاز صنایع فولادی است. این رویداد اگرچه در ظاهر یک اقدام عملی برای برون‌رفت از بحران تأمین انرژی تلقی می‌شود، اما در عمق، تصویری انتقادی از شرایط فعلی اقتصاد انرژی و صنعت کشور ترسیم می‌کند.
صنایع فولاد به عنوان یکی از موتورهای صادراتی و اشتغال‌زای کشور، در سال‌های اخیر با محدودیت جدی گاز مواجه بوده‌اند، تا جایی که قطعی یا افت فشار گاز در روزهای سرد، توقف خطوط تولید و زیان اقتصادی را در پی داشته است. ورود مستقیم فولادسازان به توسعه میادین گازی به معنای آن است که سیستم مرکزی تأمین انرژی نتوانسته به‌طور پایدار و برنامه‌ریزی‌شده نیاز این صنایع حیاتی را برآورده کند.
منتقدان می‌گویند این رویه، نشانه‌ای از انتقال بار سرمایه‌گذاری و ریسک از دولت به صنایع است؛ جایی که فولادساز باید علاوه بر مدیریت بازار جهانی و نوسان قیمت مواد اولیه، هزینه و زمان توسعه میادین گازی را هم برعهده بگیرد. این مدل شاید در کوتاه‌مدت مشکل برخی واحدها را حل کند، اما در بلندمدت می‌تواند موجب نبود تمرکز تولیدکنندگان بر حوزه اصلی فعالیت و پراکندگی منابع شود.
با این حال، پرسش کلیدی اینجاست: آیا باز شدن پای فولادسازان به توسعه میادین گازی یک «راهبرد اجتناب‌ناپذیر» است یا نشانه‌ای آشکار از ضعف سیاست‌گذاری جامع انرژی؟
اجلاس جهانی فولاد ۲۰۲۵ (Global Steel Summit 2025) در تاریخ ۱۸ و۱۹ شهریور ماه ۱۴۰۴ با همکاری استیل‌پرایس در دبی، امارات متحده عربی برگزار می‌شود.
ثبت نام از طریق: ۰۲۱۸۸۹۹۴۶۸۶
۰۹۳۶۱۵۸۴۷۸۸